Recensies

Een onontkoombaar d?j? vu teistert de lezer van het Vrije vlucht-dr?eluik Op zoek naar Venus. Al bij vluchtig doorbladeren van het eerste deel is het zonneklaar dat we te maken hebben met een slechte kloon van Fran?ois Bourgeons befaamde epos Kinderen van de wind. In het dossier voorafgaand aan Op zoek naar Venus 1 noemen scenarist Jean-Pierre Autheman (bekend van Condor) en tekenaar Jean-Paul Dethorey het een uitdaging om in navolging van Bourgeon 'over de zee te vertellen'. Helaas hebben ze geen afstand kunnen nemen van het grote voorbeeld. De belangrijkste overeenkomst: een vrouw die zich voor een zeereis inscheept, verkleed als man. Jeanne Baret heeft niet alleen het uiterlijk van Isabelle uit Kinderen van de wind, maar draagt zelfs een identiek blauw aristocratenpak (inclusief ingesnoerde borsten). Jeanne is de assistente van de aantrekkelijke natuuronderzoeker Philibert Commerson, die in 1769 door de minister wordt aangewezen om mee te gaan op een wetenschappelijke wereldreis over de zee. Uit liefde voor Philibert (we gaan bijna janken) reist Jeanne met hem mee, ondanks dat de aanwezigheid van vrouwen op grote zeereizen verboden is. Het doel van de reis is overigens om vanaf het Ile de France de baan van de planeet Venus te observeren (hoe symbolisch!) en aan de hand daarvan de exacte afstand tussen de aarde en de zon te berekenen. Dit saaie gegeven wordt geheel ondermijnd door het onbehouwen tekenwerk van Dethorey, die ieder talent lijkt te ontberen. Al eerder waagde hij zich in de reeks Vrije vlucht tevergeefs aan historische strips, met als 'beste' voorbeeld het soloproject De uitvoering, een mislukte imitatie van de succesreeks Samber. Ook nu levert hij slecht jatwerk af.