Recensies

De meest opmerkelijke strip uit wijlen Sjosji/Striparazzi was zonder twijfel MeneerJohan, over een dertiger die een chaotisch schrijversbestaan leidt. Qua onderwerp natuurlijk volstrekt ongeschikt voor een puberblaadje, maar de wat oudere abonnees (Pep-generatie?) waren er zonder twijfel verguld mee. De kracht van Meneer Johan schuilt in de brug die geslagen wordt tussen puberteit en volwassenheid. Enerzijds is de goedmoedige sukkel Johan een onverbeterlijke kroegtijger annex rokkenjager, anderzijds laat hij het volwassenenbestaan gelaten op zich inwerken. Uw recensent (zelf bijna dertig) onderging een schok der herkenning bij het lezen van de eerste drie albums uit deze reeks, die door uitgeverij Oog & Blik in een vlaag van lenteschoonmaakwoede allemaal tegelijk op de markt zijn gebracht. De aanvaringen met de achterdochtige conci?rge, de aantrekkingskracht van de andere sekse, het runnen van een eenmanshuishouden, slapeloosheid, de verlokkingen van het uitgaansleven en veeleisende vrienden... het komt allemaal op verfijnde manier aan bod. De Franse auteurs Philippe Dupuy en Charles Berberian tonen zich een rake observator van het leven dat bijna-dertigers leiden. In hun korte verhalen tonen ze het leven van alledag op zulk vernuftige wijze dat het gewone bijzonder wordt. Met milde spot vergroten de auteurs kleine onhebbelijkheden uit en laten ze meneer Johan avonturen beleven die groter zijn dan ze op het eerste gezicht lijken. De hoofdpersoon werkt behulpzaam mee door menige gebeurtenis in zijn dromen tot absurde proporties op te blazen. Ronduit magnifiek is zijn droom over een leger vrouwen dat het kasteel der mannelijke vrijgezellen (allemaal meneren Johan) bestormt. 'Baby's! Ze bekogelen ons met baby's! We zijn verloren!' Nooit werd de bindingsangst van jonge mannen origineler verbeeld. De verhalen worden krachtig ondersteund door een speelse semi-karikaturale tekenstijl, die een moderne variant lijkt op de atoomstijl. Voorbeelden als Andr? Franquin, Yves Chaland en Maurice Tillieux lijken nooit ver weg, al moet gezegd dat Meneer Johan nergens een gedateerde indruk maakt. Daarvoor hebben de makers te goed gekeken naar hedendaagse geestverwanten (zoals Lewis Trondheim) en gaan zij in hun beeldmontage uiterst filmisch te werk. Het resultaat is een reeks die duidelijk maakt hoe strips voor volwassenen ??k gemaakt kunnen worden. G??n overdadige seks, g??n pseudo-literair gebrabbel, g??n ontoegankelijke abstracte stijl! Laten de heren stripmakers (een enkele dame buiten beschouwing gelaten) eerst maar eens een boeiend verhaal vertellen. Wat dat betreft laten Dupuy en Berberian de concurrentie ver achter zich. Al deze korte Meneer Johan-verhalen op een hoop vormen tezamen een meesterwerk, waarvan de Nederlandse striplezer veel te lang verstoken is gebleven. Oog & Blik haalde die schade in sneltreinvaart in door drie albums tegelijk uit te brengen. Spoedig daarna volgde deel vier, dat eerder dit jaar in Angoul?me werd uitverkoren tot album van het jaar. Het lijkt wel een bombardement baby's.