Hermann kleurt zijn strips tegenwoordig in op de originele platen. Dat scheelt hem tijd, dus kan hij sneller albums poepen. Bovendien is het resultaat niet onaardig. Reden genoeg voor de Hermann-fans om na ieder nieuw album van hun grote idool te roepen dat hij zijn tekenwerk 'nu nog meer heeft geperfectioneerd'. En de nieuwe one-shot Wild Bill is vermoord is dan natuurlijk helemaal het summum. Want ja, Hermann schotelt ons nu ook nog eens een keer een briljant scenario voor, zo wordt ons wijsgemaakt. Dacht je dat het boek gaat over de bekende Wild Bill Hickok, dan heeft Hermann je mooi te pakken, want Wild Bill is vermoord gaat helemaal niet over Wild Bill Hickok. Neehee, het gaat over een knulletje dat op Jeremiah lijkt en die getuige is van de koelbloedige moord op zijn vriendinnetje en haar goudzoekende ouders, op de dag dat ook Wild Bill het loodje legt. Het joch trekt de wijde wereld in, maakt kennis met een bootlading verknipte volwassenen, wordt zelf net zo verknipt en neemt uiteindelijk wraak. Maar Wild Bill is vermoord gaat niet over wraak, zo wordt ons voorgekauwd in het dossier voorin dit Vrije vlucht-album. 'Dat zou te eenvoudig zijn en niet passen bij Hermann.' Nog meer dossierwijsheid: dat Hermann de aanleiding tot de moord op de goudzoekersfamilie niet uitwerkt, wordt geprezen als 'meteen doordringen tot de essentie'. Na zoveel kletspraat hoop je dat de strip veel goedmaakt, maar daar is Wild Bill is vermoord niet toe in staat. Hermann heeft gepoogd een psychologische western te maken, maar dit pretentieuze streven levert een product op dat zijn vroegere pretentieloze westernstrip Comanche nergens ook maar in de verte weet te benaderen. En zo gebeurt het steeds vaker dat de Belg oude succesfactoren in een nieuw jasje stopt, zonder het oude niveau te handhaven. In dit licht mag Wild Bill is vermoord dan ook gerust zijn zoveelste uitglijder worden genoemd. We kunnen ons natuurlijk vergapen aan het tekenwerk, al is de nieuwe werkwijze allang zo nieuw niet meer. Bij Dupuis hebben ze getracht om de werklust van Hermann uit te drukken in een metafoor. Dat resulteerde in het verhaal over een beer die ondanks zijn vorderende leeftijd nog altijd meerdere malen per jaar zijn kunstje vertoont. Inderdaad vertoont Hermann nog steeds zijn kunstje, maar dat begint inmiddels flink te vervelen.