Lorenzo Mattotti is een veelzijdig stripmaker, maar hij timmert ook als illustrator aan de weg. Zo maakte hij posters, illustraties voor kinderboeken en covers voor bladen als The New Yorker, Vanity Fair en Vogue. Vrijwel tegelijk met Het geluid van rijp verscheen bij Oog & Blik een posterboek met de treffende naam Posters. Voor zijn stripboeken werkt Mattotti vaak samen met scenarioschrijvers. Een aantal keren was Jerry Kramsky zijn partner, onder meer bij Dokter Jekyll & Mister Hyde. Hij heeft ook eerder samengewerkt met Jorge Zentner voor het in het Nederlands vertaalde Caboto. De samenwerking leverde meestal een gelukkige combinatie op van een sterk script en uitnemend tekenwerk. In dit boek is dat niet anders. Het verhaal is dat van een man die door zijn angst voor het dragen van verantwoordelijkheid zijn vriendin kwijtraakt. Tijdens zijn speurtocht naar haar heeft hij een aantal louterende ervaringen, die hem uiteindelijk gesterkt en meer volwassen in het leven doen staan. Het boek staat bol van metaforen en symbolen. Een voorbeeld daarvan is de kooi, die met angst, verblinding en bevrijding te maken heeft. Een ander treffend voorbeeld is de episode waarin de hoofdpersoon tijdelijk blind raakt bij een bosbrand. Tijdens zijn genezingsproces herontdekt hij zijn zintuigen en tegelijkertijd, doordat hij afhankelijk is van anderen, herwint hij zijn vertrouwen in de medemens. Hij geneest niet alleen van zijn fysieke blindheid, maar ook van zijn psychische verblinding - de afsluiting van werkelijke ervaringen, uit levensangst. In Mattotti's kleurenalbums is nadrukkelijk de invloed van expressionistische kunst aanwezig. Deze stijl leent zich uitstekend voor uitingen van extreme gevoelens: verwarring, angst, woede, hartstocht en levenslust. Deze emoties staan centraal in het werk van Mattotti. Grote vleermuisachtige wezens met scherpe tanden verbeelden de angsten van de hoofdpersoon Samuel Darko (nomen est omen). Donkere kleuren worden afgewisseld met zachtere pasteltinten, maar met name fel oranje en knalrood springen eruit, net als in eerdere boeken als Vuren en Dokter Jekyll & Mister Hyde. De illustraties van Mattotti zijn meer dan gewone striptekeningen; het zijn bijna zelfstandige kunstwerken. Dit wordt versterkt doordat op elke pagina slechts twee grote, rechthoekige, met een dikke zwarte lijn omkaderde tekeningen. Bij elk nieuw blad dat de lezer openslaat ziet hij als het ware eerst vier schilderijen. Telkens staat boven in de tekening een smalle tekststrook, waarin ruimte is voor hoogstens drie regels tekst. De meeste tekst bestaat uit een monologue int?rieure van de hoofdpersoon, die terugblikt op zijn verleden. Van balloons wordt slechts zeer spaarzaam gebruik gemaakt. Als je de tekst niet leest, lijken de tekeningen zelfstandig te staan; de overgangen tussen de tekeningen worden vooral bepaald door het verhaal in de tekststroken. De tekeningen geven blijk van een rijke associatieve verbeeldingskracht. Mattotti hecht veel waarde aan de compositie van zijn illustraties, aan lijnvoering en kleur. In Het geluid van rijp houden verhaal en beeld elkaar in evenwicht. De hernieuwde samenwerking tussen Mattotti en Zentner heeft dus alweer een prachtig boek opgeleverd.