Auvers-sur-Oise, 1890. Un dimanche ? la campagne. Vincent van Gogh heeft voor zijn vriend en huisarts een schilderij gemaakt. Tijdens het bespreken van het stuk valt het oog van Vincent op een verstild landschap, dat is geschilderd door een plaatsgenoot, Charles-Francois Daubigny (1817-1878). De twee waren er niet zeker van of deze kunstenaar tot de school van Barbizan behoorde of kon worden gerekend tot de vroege impressionisten. De dokter zat op zijn praatstoel. Op zijn gemak vertelt hij over de plaatsgenoot, die middels zijn schilderpassie tot leven komt. Uit brieven aan zijn echtgenote wordt dat beeld bevestigd. Met zijn tot schilderstudio omgebouwde boot voer hij over de Oise en Seine om het platteland in beeld te brengen. Ge?nspireerd door deze raamvertelling geeft Vincent zijn laatste schilderij de titel De tuin van Daubigny. De sfeervolle verhalen lopen in elkaar over om te eindigen in paginavullende overzichtsplaten. Tekenaar Luc Cromheecke werkt het scenario van Bruno de Roover uit in een subtiele semi-realistische stijl. Grafisch is het een meesterwerk vol verrassingen. Het omslag ademt nostalgie. Prima de luxe.