Weinig verheffende grapjes rond YouTubeicoon Dylan Haegens, die in het echt een stuk leuker is. De computertekeningen zijn kneuterig en de verhaaltjes, die steeds volgens hetzelfde sleetse stramien zijn opgebouwd, missen vaart. Bovendien wordt de pointe van iedere 'grap' gesmoord in dom gelach of gegil van de figuurtjes. Dat werkt misschien op het internet, maar in een album is het doodvermoeiend.