Zon is een verhaal over een kind met een moeilijke jeugd. Wilbert van der Steen begint het verhaal al voor de conceptie van zijn protagonist. Lucien wordt verwekt als een vrouw zich dronken ? zij is woedend omdat haar zus en niet zij het familiebedrijf mag leiden ? in de armen van een kroegbezoeker werpt. Van der Steen schetst een innige omhelzing in een grijze nacht. Plots barst er onweer los. Craaaaaaag! en Bromboomboom!, klinkt het onheilspellend. De jonge vrouw bedenkt zich te laat. ?Klootzak?, roept ze tegen haar verbaasde minnaar voor ??n nacht. Met een ?Stomme trut?, neemt hij verontwaardigd afscheid. Het jongetje dat wordt geboren is de ogen van zijn moeder en haar zuster een bastaard en een-sta-in-de-weg. Alleen opa is blij met zijn erfopvolger Lucien. Het gaat mis als opa overlijdt en de tienjarige Lucien met zijn demente oma uit wandelen wordt gestuurd en oma verongelukt. Daarna neemt het verhaal een onwaarschijnlijke loop. Het tienjarige jongetje wordt opgesloten. De man die zich bekend maakt als zijn vader helpt hem ontsnappen, maar ze worden prooi van een jagende politiemacht. De vrouwen in Zon zijn boosaardig en gedreven door eigenbelang. De mannen rond Lucien zijn vriendelijk en begripvol maar na?ef. Autoriteiten zijn corrupt en onbetrouwbaar. Van der Steen speelt met kadrering en is zuinig met tekst en kleur. Op veel tekeningen zorgen alleen een stukje blauwe lucht, het geelblonde haar van Lucien, of rode haar van zijn gemene tante, voor het contrast met de grauwe omgeving. Van der Steens eerste strip voor volwassenen smaakt naar meer. Dat vond ook de jury die hem beloonde met de Willy Vandersteenprijs voor het beste Nederlandstalige stripalbum van 2017.