De Belg Wauter Mannaert heeft op scenario van Max de Radigu?s het ware levensverhaal getekend van Usher Fellig, bijgenaamd Weegee. Hoewel de strip ruim 120 bladzijden telt, is zijn leven oppervlakkig weergegeven. Weegee is fotograaf in het New York, zo rond het einde van de jaren 1930. Om zijn foto?s te verkopen aan uitgeverijen neemt hij een loopje met de waarheid en legt hij lijken zodanig neer zodat hij er een verhaal bij kan vertellen. Dat dit het politiewerk bemoeilijkt, interesseert hem niet. Hij leeft voor zijn foto?s en wil steeds als eerste ter plaatse zijn bij ongevallen. Het wordt een obsessie voor hem en zorgt voor nachtmerries. Daarnaast klaagt hij steen en been over het gebrek aan erkenning. Usher, oftewel Arthur, met als bijnaam Weegee, wordt weggezet als een manipulatief, ondankbaar, narcistisch, vervelend kereltje. Ik had liever een positiever verhaal gelezen van deze 'selfmade man'. Hoe hij bij voorbeeld als immigrant, geboren in 1899, Amerika binnenkwam en als veertienjarige al begon te werken en zich het fotograferen eigen maakte om geld te verdienen. Hij was de eerste die toestemming kreeg om met de politie mee te luisteren. Ook wist Weegee binnen te dringen in de kringen rond Hollywood en experimenteerde hij met fotografie. Zaken die niet of onvoldoende belicht worden in deze strip. Heel kort wordt stilgestaan bij het feit dat hij zijn bijnaam dankt aan het fonetisch weergeven van het Ouijabord, waarmee je in contact zou komen met geesten. Hij was natuurlijk vanwege de politieradio bij een overlijden snel ter plaatse, maar de grap ging rond dat hij dat bord gebruikte om te achterhalen wanneer iemand de pijp uitging.