Louis-Ferdinand C?line debuteerde in 1932 met de roman Voyage au bout de la nuit (in het Nederlands vertaald als Reis naar het einde van de nacht). Het boek werd onmiddellijk een omstreden succes. Geliefd omwille van het gedurfde en vernieuwende taalgebruik, verguisd vanwege het inktzwarte wereldbeeld. In 1936 vestigde C?line definitief zijn naam als schrijver met Mort ? cr?dit (Dood op krediet) waarin hij stilistisch een stap verder ging (de drie puntjes ...) en explicieter werd in zijn volks en ongekuiste taalgebruik ('Ze is ??n en al kut... ?t Is te erg... Eigenlijk moet ik ervan kotsen...'). Beide boeken behoren inmiddels tot de wereldliteratuur. Jacques Tardi heeft de twee romans op magistrale wijze ge?llustreerd. Maar hierna is C?line als auteur over zijn hoogtepunt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontpopt hij zich als een rabiaat antisemiet en heult hij met de Duitsers. Na de invasie van de geallieerden vlucht hij met zijn collaborerende landgenoten naar Duitsland en komt later in Denemarken terecht. In afwachting van zijn veroordeling wegens verraad zit hij in Denemarken anderhalf jaar in de gevangenis. In 1951 krijgt hij amnestie en keert hij terug naar Parijs. Hij schrijft er in de jaren 1950 en 1960 een trilogie over zijn vlucht door Duitsland: D'un ch?teau l'autre, Nord en Rigodon. Onder de in het Nederlands wat knullig allitererende titel C?line en de kolonie van collaborateurs hebben de schrijver Christophe Malavoy en de tekende broers Paul en Ga?tan Brizzi deze Duitse trilogie in een beeldverhaal gevat. Zoals gezegd behoort deze trilogie niet tot de hoogtepunten in het oeuvre van C?line. Het is een hallucinante, koortsige beschrijving van C?lines omzwervingen door een ineenstortend Duitsland. Veel stijl en weinig coherentie. Het mag gezegd, Malavoy en de broers Brizzi hebben deze sfeer weten te vangen. De omzwervingen worden neergezet als een helletocht door een land dat in ??n groot krankzinnigengesticht lijkt te zijn veranderd. Waan en werkelijkheid, hallucinatie en fabulatie lopen onontwarbaar door elkaar heen. C?line wordt tre.end neergezet als een ontredderde, verbitterde man die zich niet als collaborateur maar als slachtoffer beschouwt. Maar ondanks de onmiskenbare kwaliteiten van de scenarist en tekenaars mist het album brille en virtuositeit, simpelweg omdat die ook in de originele trilogie ontbraken. Toen hij het drieluik schreef, was C?lines genialiteit allang verdampt. De auteurs hadden zich ? gelijk Jacques Tardi ? beter aan zijn meesterwerken gewaagd.