Jaybird is een duister verhaal over een kleine gaai. De Finse broers Lauri en Jaakko Ahonen maakten Jaybird samen: Jaakko schreef het scenario over een verstikkende moederliefde. De co-productie met het prachtige artwork van Lauri Ahonen laat zien wat de kracht is van ?show don?t tell?. De beelden van Lauri onthullen het gruwelijke plot. Jaybird, een aandoenlijk vogeltje met grote ogen en een blauw jasje, woont met zijn ziekelijke moeder in een groot huis met afgedekte meubels vol familieportretten. Als moeder aan het belkoord naast haar bed trekt, klinkt een hels kabaal in het hele huis. Jaybird draaft dan met eten en een schone luier naar haar toe. Moeder, vertelt ze, barricadeerde het huis om hen te beschermen tegen de vijandige buitenwereld. Daar loeren slechte vogels die hun oogjes willen uitpikken en opvreten. Jaybird moet heel stil zijn en goed schoonmaken, want die slechte vogels hebben goede oren en ruiken elk geurtje. Gewapend met het geweer met bajonet dat naast moeders bed hangt verkent Jaybird als een WOI-soldaat met een spinnetje het huis. De woordloze dialoog met het spinnetje is een vondst. Lauri Ahonen gebruikt voor de gedachtewereld en dromen van Jaybird donkere kleuren. De aantrekkelijke en bedreigende buitenwereld is daarentegen verlokkend helder, maar dan als verzengend vuur. De brave zoon Jaybird luistert goed naar zijn moeder en neemt drastische maatregelen om te zorgen dat geen geluid de buitenwereld kan bereiken. Het prachtige horrorsprookje over mantelzorg blijft nog lang in je gedachten spoken.