Gl?nat presenteert een nieuwe serie in de reeks De zwarte loge. Behalve De laatste profetie, De bewaker van de lans, De heksenhamer en De geheime driehoek kan de lezer nu kennismaken met William Panama, een serie over een priv?-detective die een zieltogend bestaan leidt. Hieraan komt abrupt een einde als hij wordt ingehuurd door de vermogende Hermann Grimler die Panama de opdracht geeft zijn verdwenen dochter op te sporen. Tot zover is het verhaal een kopie van Dexter London, de strip van L?o en Sergio Garcia. Helaas voor William kent de aanvankelijk aantrekkelijke opening een aanmerkelijk minder interessant vervolg. Tekstschrijver C?dric Rassat laat de hoofdrolspeler een wazige zoektocht ondernemen naar dochter Sarah en het kostbare boek dat zij zou hebben ontvreemd van haar vader. William wordt hierin bijgestaan door een 'neef' van Grimler, Fausto genaamd. Deze Fausto wordt voor de lezer als mysterieus personage opgevoerd door hem steeds close in beeld te brengen met een bedachtzame blik op het gelaat, maar hij weet dit in handelen gedurende het verhaal eigenlijk nooit waar te maken. Zijn vertrouwen op de tarotkaarten komt dan ook meer lachwekkend dan geloofwaardig over. Ook de droom die Panama ondergaat, leidt niet tot een waardevolle bijdrage aan het verhaal. Als na enige tijd duidelijk wordt dat Panama enkel als gereedschap wordt gebruikt en niet geselecteerd is op zijn speurderseigenschappen, blijft het volstrekt onduidelijk waarop dan wel. Alle gebeurtenissen lijken ook zonder de inmenging of bemoeienis van de hoofdrolspeler plaats te [kunnen) vinden, hetgeen leidt tot de onvermijdelijke vraag waarom in hemelsnaam Panama ?berhaupt wordt opgevoerd in deze reeks. Anders bekeken kun je ook stellen dat het knap is een overbodige en tot de reeksnaam getorpedeerde figuur het predikaat hoofdrolspeler te geven. Aangezien tekenaar Guillaume Martinez het type tekenaar is dat niet all??n een serie overeind kan houden, lijkt het zaak snel een logische vaart in het verhaal aan te brengen. Martinez' tekeningen zijn van een aandoenlijke houterigheid met een opmerkelijk voor de hand liggend kleurgebruik. Door echter knap en op de juiste momenten gebruik te maken van zeer diverse cameraposities wint de strip aan kwaliteit.