Willem Ritstier en Minck Oosterveer volgden zichzelf op in De Telegraaf, want na de afronding van hun Zodiak-epos startten ze een nieuw stripfeuilleton: Nicky Saxx. Van deze vrouwelijke priv?-detective is voorlopig weinig meer bekend dan dat ze een afgelegen vuurtoreneiland als thuisbasis heeft en zich al de nodige vijanden op de hals heeft gehaald. We vallen midden in haar stormachtige bestaan; de eerste episode draait om een gecompliceerd wraakcomplot van een blijkbaar voormalige tegenstander, de nooit in beeld komende schurk-op-de-achtergrond Santoro. Deze lokt de heldin naar Bolivia, die daar hardhandig in aanraking komt met plaatselijke guerrillastrijders, en met Santoro's huurmoordenaars. Zowel in de eerste als in de tweede episode wordt Nicky vergezeld door Elja, een bevriende parapsychologe met licht bovennatuurlijke gaven. In de tweede episode - Vergiffenis - die zich geheel in een Engels dorpje afspeelt, overlijdt een tante van Elja onder verdachte omstandigheden. Als blijkt dat er recentelijk meerdere vergelijkbare sterfgevallen hebben plaatsgevonden, raken de dames verzeild in een klassieke whodunit, compleet met sceptische politie-inspecteur en theeleutende huishoudster. Daarnaast heeft Nicky ook in deze episode weer een huurmoordenaar op haar hielen. De strip valt onder een welomschreven genre. Nicky Saxx is een klassieke avonturierster, een soort kruising tussen Modesty Blaise en Franka. Vernieuwend kun je de strip daarom niet noemen, maar gelukkig zijn de beide plots in dit album origineel genoeg om de aandacht vast te houden. Opvallend is het hoge tempo van de verhalen; hoewel de beide episodes samen slechts 48 pagina's beslaan, geven ze beide niet de indruk van korte verhalen. Dat is des te opmerkelijker gezien de voorpublicatie als krantenstrip, met ??n strook per dag. Dat is overigens bij lezing in albumvorm niet te merken. Aardig is verder, dat de verhalen de indruk geven willekeurige episodes uit een langlopende reeks avonturen te zijn. Zelfs deze eerste twee gepubliceerde verhalen volgen chronologisch niet op elkaar. Dat verankert de strip nog wat steviger in het genre, ?n het maakt nieuwsgierig naar meer. Ook de hier en daar subtiel opgelichte tipjes van nog buiten beeld verkerende sluiers hebben dat effect. De dialogen zijn sterk verbeterd ten opzichte van die in Zodiak, die vaak erg onnatuurlijk aandeden, misschien omdat ze in Nicky Saxx belangrijker zijn voor het verhaal. Wel jammer zijn een paar storende en onnodige spelfouten. Minck Oosterveer heeft een tekenstijl die heel goed past bij een krantenstrip als deze: een heldere vlakverdeling die de actie in ??n oogopslag prijsgeeft, met veel grote zwarte en witte vlakken, silhouetten en weggelaten achtergronden. Ook hanteert hij een soepele penvoering die handelingen en emoties licht overdrijft, zodat elke strook de aandacht trekt. Zijn liefde voor vrouwelijke vormen, die in Zodiak soms potsierlijke vormen aannam, is hier wat minder uitbundig, en bovendien in dit stripgenre goed op zijn plaats. Ritstier en Oosterveer lijken met Nicky Saxx een definitieve vorm te hebben gevonden voor hun talenten en ambities. Het is mooi, aangenaam en degelijk amusement.