Recensies

Andreas Martens heeft zich tot ??n van de weinige innoverende en inspirerende stripauteurs ontwikkeld door eigenwillig zijn weg te banen. In series als Rork en zijn persoonlijke meesterwerk Raffington Event (1989) bewijst de Frans-Duitser op een originele wijze met een gekristalliseerde en strakke lijn en een ingenieuze beheersing van perspectief tot de besten te behoren. Helaas lukt hem dat met zijn meest recente werk Arq maar heel even. Op de eerste drie platen pronkt een Andreas die we kennen - door een aparte vertelvorm - maar vervolgens houdt dat abrupt op en begint een oppervlakkig sciencefictionverhaal. Zonder kop en staart en door de relatief slordige (lees: haastige) tekenstijl zou men vermoeden dat Andreas het album onder tijdsdruk heeft vervaardigd. Zelfs om het scenario uit te werken of de personages te verdiepen heeft de perfectionist geen tijd genomen. Deze spontaniteit laat het album snel lezen, manga-achtig, wat wellicht verklaart waarom de tekeningen losjes getekend zijn. Bovendien grijpt Andreas op alle clich?s van het sciencefictionverhaal terug; buitenaardse mensachtige wezens met emoties, prehistorische monsters en een troosteloos decor. Het vervolg op Elders maakt misschien duidelijk of Arq een pakkende stripserie wordt of niet.