Recensies

'BLAM BLAM'. Het album van Jean Dufaux en Viviane Nicaise begint met de brute moord op een onschuldig vosje (reinardeau in het Frans). Het diertje ziet het gevaar al aankomen, maar vlucht niet omdat het tam is. Zijn baasje Geoffroy is ontroostbaar. Helemaal als zijn vader met een lijfstraf moet boeten voor het in huis hebben van het beestje. Een bebrilde man pent met een ganzenveer op: 'voor het houden van een vossenjong... in overtreding van de wet... wordt hij gestraft met het verbranden van de linkerhand.' Wat is hier allemaal aan de hand? De man met de ganzenveer houdt alles en iedereen in de gaten. Hij is notaris en heet meester Carcanpoix. Vooral vossen moeten uit de buurt van het dorpje Armser blijven. Op zijn kantoor vermeldt hij in zijn logboek dat een jonge beeldschone vrouw in het huis van de vroegere burgemeester haar intrek wil nemen. Deze roodharige dame heeft een auto met chauffeur en de vos Nean als begeleider. Ze doet nogal geheimzinnig. De notaris komt dagelijks over de vloer bij Maanbloed, de kasteelheer. De excellentie heeft het ijzig koud. Zijn glas met water, zijn eten, alles wat hij aanraakt verijst. Een soort koning Midas. Deze vorst wenste dat alles wat hij aanraakte in goud veranderde. Dit gebeurde natuurlijk ook met zijn eten en drinken. Bij Maanbloed gaat het om een ongewenst ouderdomsverschijnsel. De oplossing is met spoed een vrouw zoeken die weer wat warmte in zijn leven brengt. De kasteelheer heeft ook nog te maken met een twee eeuwen oude vloek. De roodharige dame weet hier meer van. Volgens de traditie van de Maanbloeds geeft de verlovingsring de macht een huwelijksdatum vast te stellen. Een jongedame van arme adel, Solange de Morce, krijgt de ring. Zij is er niet blij mee. De roodharige dame geeft haar een advies dat Maanbloed geld kan opleveren. De arme man heeft er inderdaad miljoenen goudfranken voor over om de huwelijksdatum te veranderen. Uiteindelijk stemt hij toe. In de huwelijksnacht doet hij de vloek voor zijn bruid uit de doeken... Het verhaal is wat bizar. Bepaalde passages vind ik ronduit onsmakelijk. Ik hou niet zo van de aanblik van soep waarin bloedneuzenbloed druppelt. De opbouw van de spanning binnen het verhaal is goed gedoseerd. Ook zitten er mooie filmische plaatjes in. Laurence Herlich die de colorierung voor zijn rekening nam, heeft een prachtige grimmige sfeer weten neer te zetten.