Recensies

Een direct-to-video follow-up met de titel van een slechte aflevering van Bassie en Adriaan... Zo is dit tweede deel van de relatief succesvolle Zwanenprinses het best te typeren. Regisseur Richard Rich, na het creatieve debacle van zijn regie voor Disney's The Black Cauldron voor zichzelf begonnen, maakte met zijn eerste bioscoop-tekenfilm al niet veel indruk; dit tweede deel kan volwassenen (en zelfs kinderen) niet bekoren. Prinses Odette is inmiddels een jaar getrouwd met prins Derek... Maar o jee, het prinsje heeft het zo druk met zijn werk (het regeren van een koninkrijk) dat hij het blonde meiske ernstig verwaarloosd en zelfs de verjaardag van zijn moeder bijna vergeet. Die wordt natuurlijk ontvoerd door de broer van de schurk uit het eerste deel (scenariotechnisch gezien slim opgelost) en prinses Odette doet haar zwanentovertrucje om haar schoonmoeder en de liefde van haar man terug te winnen. Saaie bijfiguren als Puffin de papegaai, Speed de schildpad en Jean-Bob de Franse kikker, kunnen niet verhinderen dat het 'magische geheim van het kasteel' elke kijker volkomen koud laat. De liedjes zijn al evenmin te pruimen, met als tragisch dieptepunt wel de slechterik Clavius die in een tenenkrommende (en daardoor ook lachwekkende) song zijn liefde voor de 'rock & roll' bezingt. Mijn nichtje van vijf (dol op alles wat roze is, glittert en voor prinses door het leven gaat) kon haar ogen al nauwelijks openhouden bij deze rommelige productie en gaf deze tape na ??n keer bestuderen alweer mee naar huis. Dat belooft dus weinig goeds voor het nu reeds aangekondigde Zwanenprinses 3. Het is een treurige zaak dat ex-Disney-personeel niet meer ambitie heeft dan het produceren van deze Kruidvat-rommel, die ook nog 'ns voor veertig piek over de toonbank moet gaan...