Recensies

Een opmerkelijk fenomeen in de stripwereld is dat strips regelmatig van uitgever wisselen. Zo is het dertiende deel van Durango van Yves Swolfs bij Arboris verschenen. Voorheen liep de westernserie bij Big Balloon die de strip weer had overgenomen van de uitgeverijen Archers en Dargaud. Bij niet-stripuitgeverijen komt dit toch zelden voor. Men zou raar opkijken als bij voorbeeld De tandeloze tijd-cyclus van A.F.Th. van der Heijden niet meer door huidige uitgever Querido wordt uitgebracht, maar bij Van Oorschot belandt om vervolgens naar het fonds van De Bezige Bij over te gaan. Kees Kooijman, marketing manager van Big Balloon, vindt het echter een volstrekt normale gang van zaken. 'De oorspronkelijke rechten liggen bij de Franse uitgever Humanoides Associ?s en wij sluiten op titelniveau licentierechten af. Het dertiende deel hadden wij ook graag uit willen brengen, maar wij konden niet voldoen aan de wensen van deze uitgever.' Volgens Herman Jonas van Arboris was Humanoides echter kwaad op Big Balloon omdat deze een aantal Durango-albums had verramsjt. 'Wij konden toen de rechten overnemen. Durango is een welkome aanvulling op ons fonds, omdat we anders teveel in de fantasy-hoek komen te zitten.' Arboris heeft dus weer een grote naam binnen, nadat het strips als Gilles de Geus en De torens van Schemerwoude moest laten gaan. De vraag is alleen of de uitgever er veel aan heeft, want het dertiende album zou het laatste deel van de reeks zijn. Dat betwijfelt Jonas echter: 'Swolfs heeft dat nooit zo keihard gezegd. Er moet toch brood op de plank komen en Durango is financieel de belangrijkste boterham voor Swolfs.' Inmiddels is Arboris begonnen met het herdrukken van de reeks, wat een Amsterdamse stripwinkelier deed verzuchten: 'Nu al... alle delen zijn nog gewoon verkrijgbaar.' Om ook nog even stil te staan bij het album zelf: Zonder genade is een vreemd avontuur. Durango zit achter een bloeddorstige kinderverkrachter aan. Halverwege het album suggereert Swolfs dat de revolverheld tijdens zijn jeugd ook misbruikt is. Dat zou de reden zijn dat hij steeds zo bezeten op jacht blijft naar het moorddadige schorriemorrie. In de voorgaande delen onthield Swolfs zich van dit soort verklaringen over het handelen van zijn stripheld. Aan het slot blijkt het verhaal ingegeven te zijn door de woede van Swolfs over de misdaden van zijn landgenoot - 'het beest' -Dutroux. Nadat Durango de kindermoordenaar liquideert, roept hij tegen een Indianen-meisje dat op het punt stond verkracht te worden: 'Kom... Wees maar niet bang, kleintje... Ik zal je terugbrengen naar het dorp... Het beest is dood! Door de oprechte verontwaardiging waarvan Swolfs kond wil doen, krijgt dit dertiende deel een persoonlijke lading die in de voorgaande delen ontbrak. Maar omdat Swolfs niet verder komt dan wat gepsychologiseer van de koude grond is Zonder genade een onevenwichtig album geworden.