Recensies

Zelden hadden de drie woorden 'Het lelijke eendje' zo veel betekenissen als in het geval van deze tekenfilmproductie. De eerste betekenis is de meest voor de hand liggende: Het is de titel van een befaamd sprookje, die gemakshalve is overgenomen voor deze verfilming van Hans Christian Andersons creatie. De tweede betekenis betreft de typering van de hoofdpersoon van het sprookje, een eendenjong dat qua uiterlijk dermate van zijn leeftijdsgenootjes afwijkt dat hij overal bekend staat als 'het lelijke eendje'. Achteraf blijkt de zielenpoot een fraaie en trotse zwanenprins. De derde betekenis is het gevolg van de inzet van het dertigtal Russische mond- en voetschilders dat het tekenwerk van deze tekenfilm heeft verzorgd. Zij hebben een heel dorp vol lelijke eendjes weten te kliederen. Het lelijke eendje (in de tweede betekenis) onderscheidt zich enkel van de rest van zijn pleegfamilie door zijn zwarte kleur en zijn iets te dikke hoofd. De vierde betekenis is ontstaan dankzij de onverlaat bij Polygram die het heeft toegestaan dat deze productie door dit bedrijf verspreid en bewerkt werd. Een beroerd lopend scenario, de armzalige regie en de rampzalige nasynchronisatie maken dat Het lelijke eendje inderdaad het lelijke eendje is in het verder acceptabele video-aanbod van Polygram. Een vreemde eend in de bijt dus...