Will Eisner maakte sinds de jaren zeventig een reeks stripverhalen over zijn ervaringen als zoon van joodse immigranten in het New York van de jaren twintig en dertig. Het veelgeprezen Dropsie Avenue (twee delen) uit 1994 en 1995 handelde over een willekeurige straat en de beslommeringen van haar inwoners. In zijn nieuwste album Een familiekwestie heeft Eisner zich wederom laten inspireren door locaties, sociale achtergronden of gemeenschappelijke belangen die mensen binden. Eisner koos voor zijn vertelling een uiteengevallen familie die op de 90e verjaardag van opa bij elkaar komt. Opa is echter niet al te fit meer en al gauw blijkt dat het de diverse personages niet om het feestje gaat maar om de erfenis.
De zorgzieke, bemoeizuchtige dochter Greta, die het 'feestje' organiseert, verzorgt de oude man al sinds haar jeugd, maar niet zonder reden. In het verleden betrapte zij haar vader met een andere vrouw en sindsdien is haar 'geheimpje' een reden om de arme man klein te houden. En zo komt de lezer er gaandeweg achter dat ieder familielid niet zonder zonde is.
In de eerste helft van het album en in flashbacks leert de lezer wat hun ervaringen zijn met de oude man: Opa was een gluurder en kon zijn handen niet van zijn dochter afhouden, de zoon van Al was geen 'echte vent' en kwam in een sanatorium terecht, de 'goede' dochter neemt haar man en kinderen mee om te laten zien dat zij wel 'geslaagd' is in het leven... ??n pot nat, dus. Of, iets subtieler gezegd, een kluwen van afgunst, hebzucht, begeerte en andere sociale ongemakken die juist bij familiebijeenkomsten pijnlijk aan het licht komen.
De introductie van het album leert ons al dat in De familiekwestie geen 'goed' of 'kwaad' bestaat: 'Tussen de leden van een familie bestaat een magnetisch verband dat soms niets met liefde of loyaliteit te maken lijkt te hebben.' En de bijeenkomst van de familie lijkt voor bijna iedereen ook maar ??n doel te hebben: hoe groot is die erfenis, wie krijgt het meest en wat zou het toch handig zijn als opa de pijp uit ging... Als de spanningen in de tweede helft hoog oplopen, heeft Eisner nog een verrassende afloop in petto, die echter niemand van de familie als overwinnaar uit de bus doet komen.
Eisners karakteristieke, fraai ge?nkte tekeningen (ingekleurd met grijze en beige accenten) geven dit grimmige familieportret een idee van tijdloosheid, maar helaas verraadt een mobiele telefoon dat het verhaal toch in een nabij verleden afspeelt. De familiekwestie is uiteraard interessant voor Eisner-fans, maar ook voor lezers die houden van een spannend, ingetogen psychologisch verhaal zonder onnodig spektakel. Opmerkelijk is nog dat dit nieuwe Eisner-album als eerste in Nederland verkrijgbaar was en de Amerikaanse publicatie pas later volgde.